Gdy w 1984 r. pod nazwą Muzeum Przyrodnicze w Drozdowie rozpoczynała działalność placówka muzealna, jej twórca - biolog Andrzej Chyl, nakreślił profil działalności oparty na walorach przyrodniczych najbliższej okolicy oraz historii miejsca i ludzi z nim związanych. Były to jednak czasy, w których oprócz wzrastającej troski o dziedzictwo przyrodnicze i kulturę materialną, polityka kulturalna państwa nie zakładała kreacji spuścizny po dawnej elicie społecznej - ziemiaństwie. Dzieje zasłużonej dla kultury polskiej prężnej w drugiej połowie XIX i na początku XX w. rodziny Lutosławskich, dawnych właścicieli dóbr drozdowskich, musiały pozostawać w cieniu ówczesnej polityki państwa.

 

STRUKTURA FORMALNA

Od chwili powstania Muzeum Przyrodniczego w Drozdowie placówka wielokrotnie przechodziła zmiany formalne. Początkowo była ono oddziałem Muzeum Okręgowego w Łomży zarządzanym przez kierownika. Gdy w końcu lipca 1995 r. zyskała własną odrębność prawną na jej czele stanął dyrektor, oraz przyjął nazwę Muzeum Przyrody w Drozdowie. Od 1 stycznia 1999 r., z uwagi na reformę administracyjną państwa, przestała wchodzić w skład rozwiązanych struktur wojewódzkich podległych Wojewodzie Łomżyńskiemu, a znalazła się w strukturze samorządu Powiatu Łomżyńskiego. Przez lata rozwijając własny program działalności oparty o tradycje przyrodnicze i historyczne stała się symbolem łączącym współczesność z przeszłością. Wzorem innych placówek z tradycjami związanymi z historią miejsca, również dla niej, w bieżącym roku, nadszedł czas na wprowadzenie tej identyfikacji w nazwie własnej MUZEUM PRZYRODY - DWÓR LUTOSŁAWSKICH W DROZDOWIE.

W dotychczasowej historii placówki kierowali nią:
Andrzej Chyl (1984-1990),
Stanisława Chyl (1990-1998),
Mirosław Grużewski (1998-2007).
Obecnie dyrektorem Muzeum jest Anna Archacka (od 2008 r.).

PARK MUZEALNY

Dużym wyzwaniem organizacyjnym była rewitalizacja dawnego parku podworskiego. W wyniku trwających po dzień dzisiejszy prac rewitalizacyjnych jest to miejsce wypoczynku i rekreacji dla zwiedzających Muzeum oraz plenerowych wydarzeń wystawienniczych i artystycznych. Zielone tereny parkowe to także przestrzeń edukacji ekologicznej.