Tomasz Szymański, „Panie Lutosławskie. Losy niezwykłych kobiet na tle historii dwóch stuleci”
(nakład czasowo wyczerpany)
Wyd. Muzeum Przyrody – Dwór Lutosławskich w Drozdowie
Okładka miękka ze skrzydełkami, format A5
ISBN 978-83-947714-6-1
Cena 30 zł
Fragmenty książki:
Sofia Casanova Lutosławska wprowadziła do historii rodu element międzynarodowy. Z mężem porozumiewała się po hiszpańsku, polskiego uczyła się z trzynastozgłoskowego poematu Mickiewicza (który nawet dzisiejszej młodzieży nastręcza problemy w odszyfrowaniu niektórych słów), a w Drozdowie z rodziną Lutosławskich mogła początkowo porozumieć się wyłącznie w języku francuskim. Poślubiła polskiego szlachcica z dalekiej północy, z kraju, którego nie było na mapie, według paszportu – obywatela Rosji. Ówczesna Europa w pigułce.
Maria Lutosławska w dworze zwanym Górnym założyła przychodnię, w której udzielała porad i leczyła. Nie brała za to żadnych pieniędzy, a zgłosić mógł się każdy. Sama sporządzała lekarstwa, również wręczane za darmo. Miała własny ambulans zaprzężony w konie, którym udawała się do najbardziej potrzebujących. Dawała tym piękny przykład traktowania wysokiej pozycji społecznej i zawodu jako misji. [...] Witold, który od pomocy matce przy lekach zawsze wolał grę na fortepianie, jej zawdzięczał pierwsze kroki w muzyce.
Powieść Izabelli Lutosławskiej „Córka” miała sprzedaż bestsellerową, a twórczość autorki porównywano z prozą Zofii Nałkowskiej, Jerzego Andrzejewskiego, a nawet giganta powieści francuskiej Honoriusza Balzaka. Józef Jankowski określił nawet „Córkę” mianem „najlepszej polskiej powieści XX wieku”, pisał: „Uważam Córkę za najlepszą polską powieść XX stulecia, za dzieło, które pozostanie w literaturze jako świadectwo wysokiego poczucia moralnego tradycji rodowej”. Dla nas współczesnych to zdumiewające. Ilu Polaków zna tę powieść? Pół wieku PRL sprawiło, że zapomnieliśmy sporą część przedwojennego dziedzictwa.
SPIS TREŚCI
Słowem wstępu
Rozdział I. Dwie Matki-Polki
Rozdział II. Artystka słowa i patriotka dwóch ojczyzn
Rozdział III. Doktor Lutosławska – lekarka, społeczniczka i matka geniusza
Rozdział IV. Córka
Rozdział V. „Na szali leży tak szalone szczęście”
Rozdział VI. Grande dame Narodowej Demokracji
Rozdział VII. Kontemplacja i pomoc bliźnim
Rozdział VIII. Kustosz rodzinnej pamięci
Zakończenie